Emily Even: duurzaam bij Gemeente Amsterdam

Van ijshockeyer naar impactmaker

Een lineaire loopbaan had ze allerminst. Emily groeide op in Nederland, verhuisde op haar veertiende naar Canada, haalde daar haar bachelor en bouwde een internationaal sportleven op. Ze speelde ijshockey in Canada, Amerika, Australië, Oostenrijk én voor het Nederlands team.

“Sport was jarenlang mijn wereld,” vertelt ze. “Maar ik wist ook: dit is niet het eindstation.”

Een blessure werd het kantelpunt. Tijdens haar revalidatie besloot ze haar tweede passie achterna te gaan: duurzaamheid. Ze begon aan de master Global Sustainable Business Management, een gezamenlijke opleiding van Northumbria University en de Amsterdam School of International Business. “Eigenlijk een MBA, maar dan met duurzaamheid als uitgangspunt.”

Die focus bracht haar terug naar Nederland, waar ze haar scriptie schreef bij de International Ice Hockey Federation (Zwitserland). Ze ontwikkelde er een strategie om grote sporttoernooien te verduurzamen: “Een logische combinatie van alles waar ik energie van krijg: sport, duurzaamheid en maatschappelijke impact.”

Wat ze nu bij de gemeente Amsterdam doet, is daar een directe voortzetting van. “Ik wist niet precies hoe de functie zou heten, maar wel: dát is het soort werk dat ik wil doen. Dat ik dat hier mag voortzetten, waardeer ik enorm.”

Topsportmentaliteit als kompas

Emily benadrukt dat haar sportverleden haar dagelijks helpt. “IJshockey heeft me geleerd om onder druk te presteren, samen te werken en te bouwen aan lange trajecten met een duidelijk doel. Dat is in mijn werk bij de gemeente precies zo.”

Ook haar manier van denken draagt sporen van haar topsportcarrière. “In de sport denk je in seizoenen, in cycli. Je test, evalueert en verbetert. Dat ritme neem ik mee in hoe ik projecten aanpak. Ik denk vooruit, hou van tempo én van reflectie.”

En waar het schuurt of tegenzit, houdt haar sportervaring haar scherp. “Een plan loopt niet altijd zoals je wilt. Maar je geeft niet op, je past je aan en blijft bewegen. Die veerkracht is essentieel bij transities die tijd kosten en veel belangen raken.”

“Wat ik ook bijzonder vind,” voegt ze toe, “is hoeveel ik hier leer van collega’s. Er zit zó veel kennis, ervaring en toewijding in deze organisatie. Dat houdt me scherp en gemotiveerd.”

Via Green Office naar de gemeente

Nog tijdens haar studie werkte Emily als duurzaamheidscoördinator bij de Green Office van de Hogeschool van Amsterdam. “Ik organiseerde events voor studentenprojecten en hielp ideeën een stap verder te brengen.”

Die ervaring, gecombineerd met haar intrinsieke motivatie en sportaffiniteit, maakte haar een ideale kandidaat voor haar huidige rol bij de gemeente Amsterdam. “In eerste instantie solliciteerde ik voor een project rond kunstgrasvelden. Inmiddels werk ik aan twee opgaven: het project Scale Up Toekomstbestendige Kunstgrasvelden en de implementatie van Duurzaam, tenzij, een gemeentebreed principe binnen de bestuursopdracht Duurzame Toekomst Stad en Organisatie.”

Project 1: Scale Up – Toekomstbestendige Kunstgrasvelden

Emily werkt drie dagen per week aan Scale Up Toekomstbestendige Kunstgrasvelden, een innovatieve aanbesteding van de gemeenten Amsterdam en Haarlem, mede gefinancierd door een Europese LIFE-subsidie. Samen met marktpartijen wordt gewerkt aan sportvelden die méér zijn dan alleen sportvoorzieningen, ze worden onderdeel van de oplossing voor bredere stedelijke uitdagingen.

In de aanbesteding zijn marktpartijen uitgedaagd om met duurzame innovaties te komen op vier thema’s:

1. Slim & Schoon
   Sportvelden die slim en schoon geproduceerd, aangelegd, onderhouden en vervangen worden.

2. Circulair
   Minder tot geen nieuwe en schadelijke grondstoffen bevatten, en materialen die na einde levensduur geheel of grotendeels herbruikbaar zijn.

3. Energie
   Warmte en elektra opwekken en bufferen voor gebruikers in de omgeving, gekoppeld aan lokale vraag en aanbod.

4. Klimaatadaptatie
   Hittestress voorkomen en efficiënt omgaan met water, bijvoorbeeld door slimme waterberging en verkoelende inrichting.

Het doel is om binnen tien jaar tot 270 sportvelden in Amsterdam en Haarlem duurzaam aan te leggen. Het project verloopt in drie fases: selectie van consortia, ontwikkeling en testen van oplossingen, en grootschalige toepassing.

“Begin 2026 leggen we prototypevelden aan en starten we met meten en monitoren,” vertelt Emily. “Zo krijgen we harde data om te laten zien wat werkt. We bouwen hiermee aan een systeemverandering, en dat is ontzettend motiverend.”

Project 2: ‘Duurzaam, tenzij’, duurzaamheid als norm

Naast het sportveldenproject werkt Emily twee dagen per week aan de gemeentebrede bestuursopdracht Duurzaam, tenzij. Het uitgangspunt: duurzaamheid moet de standaard zijn bij elke keuze, tenzij het écht niet anders kan – en dat moet dan goed onderbouwd worden.

In de praktijk betekent dit:

• Werksessies en tools om collega’s te helpen duurzame keuzes te maken.

• Het benutten van koppelkansen en investeringsregelingen.

• Samenwerking tussen afdelingen en directies om duurzaamheid structureel te verankeren in beleid, inkoop en uitvoering.

Emily werkt agile in een netwerkteam, waar kennis en blauwdrukken worden gedeeld om zo stap voor stap duurzame oplossingen te realiseren die bijdragen aan de stedelijke ambities.

Wat drijft haar?

Voor Emily is duurzaamheid geen vakgebied, maar een levenshouding. “Op mijn kostschool in New York werd duurzaamheid als normaal gezien. En mijn broers runnen duurzame bedrijven. Het zit in mijn denken verweven.”

Toch merkt ze dat er soms nog koudwatervrees is. “Mensen denken vaak dat duurzaamheid duurder is. Maar als je kijkt naar CO₂-uitstoot, restwaarde en levensduur, is het vaak juist slimmer, ook financieel. We moeten uitdagingen in samenhang bekijken, als onderdeel van het grotere ecosysteem.”

En de toekomst?

“Mijn mindset is misschien wat commerciëler, maar mijn hart ligt bij maatschappelijke impact,” zegt Emily. “Het maakt me trots dat ik via de gemeente Amsterdam kan bijdragen aan projecten die je in de praktijk terugziet.”

“Amsterdam loopt voorop, en dat brengt verantwoordelijkheid én kansen met zich mee. Andere steden kijken naar ons. Het is spannend, maar vooral een kans om écht verschil te maken, en daar wil ik bij horen.”